Fainting with heat, he suddenly found himself in the cold, cold river. He had turned into a fish. Tail, body, fins – everything was fishlike, except the head, which was his own and still ached. He swam through the muted, cool, underwater darkness and thought that now he would remain a fish forever and never go back to the moutains. “I won’t return,” he said to himself. “It’s better to be a fish, it’s better to be a fish...

I was astounded at the passion and fire of the melody itself. I could not describe it then, nor can I now. Was it just his voice or something more tangible emerging from his very soul that could arouse such emotion in another person, and bring one’s innermost thoughts to life?

Üstelik bütün gölü kurutmaları ihtimali vardı. Korunmaya alınmış, sit alanı ilan edilmiş olsun, olmasın, tereddütsüz yakacaklardı o bölgeyi. İnsanoğlu çıkarı uğruna yerküreyi bir limon gibi sıkabilirdi.

Ee, oğlum, paranın hüküm sürdüğü yerde, güzel söze ve güzelliğe yer kalmaz.

Yes, there will be winter, there will be cold, there will be snowstorms, but then there will be spring again...

Bu yerlerde trenler doğudan batıya, batıdan doğuya gider gelir, gider gelirdi... Bu yerlerde demiryolunun her iki yanında ıssız, engin, sarı kumlu bozkırların özeği Sarı Özek uzar giderdi. Coğrafyada uzaklıklar nasıl Greenwich meridyeninden başlıyorsa, bu yerlerde de mesafeler demiryoluna göre hesaplanırdı. Trenler ise doğudan batıya, batıdan doğuya gider gelir, gider, gelirdi...

Em đã sống như một tia chớp, lóe lên một lần rồi tắt lịm. Nhưng những tia chớp do bầu trời làm tóe ra. Mà bầu trời thì vĩnh cửu. Đó cũng là niềm an ủi của tôi. (Con tàu trắng)

Là dove il popolo partiva per la guerra, restavano sentieri amari… E tutto quell’universo di terrestre bellezza e di angosce, Danijar l’apriva davanti a me nel suo canto. Dove aveva imparato, da chi aveva avuto tutto ciò? Capivo che così può amare la sua terra solo chi per lunghi anni ha languito per essa, chi ha patito di questo amore. Quando la cantava, vedevo proprio lui, un povero ragazzetto, vagabondare per le strade della steppa.

Tâm hồn trẻ thơ trong con người như cái mầm trong hạt, không có mầm thì hạt không bao giờ mọc lên được. Và bất kể những gì đang chờ đợi chúng ta ở trên đời, sự thật vẫn đời đời bất diệt, chừng nào con người ta còn sinh ra và mất đi...(Con tàu trắng)

Kötü, hemen hemen her defasında, niçin 'iyi'den daha güçlü olarak ortaya çıkıyor ?